Maandag 26 augustus 2024 komen we weer bij elkaar om 20.00 en bespreken we het onderwerp: De dwepende mens

Met de afsluiting van de Olympische spelen zijn er weer nieuwe sporthelden bijgekomen. Of het nu om sporthelden gaat, popartiesten, religieuze- en of politieke leiders, onze behoefte aan helden is groot. De mens lijkt een dweepdier te zijn, voortdurend op zoek naar nieuwe helden en autoriteiten die hij op het schild kan hijsen en bewonderen.     
Wij mensen zijn na-apers. Een baby doet de grimassen van zijn moeder na, de peuter imiteert de tred van zijn vader. Volgens Sigmund Freud is die vader cruciaal bij het ontwikkelen van dweepgedrag. Wanneer een kind ouder wordt, gaat het zijn voorbeelden buiten de deur zoeken: vrienden tegen wie hij opkijkt fungeren als rolmodel maar ook artiesten, sporters, schrijvers. De hang naar idolen, gidsen en helden lijkt een constante te zijn bij de mens. Zo’n tachtig jaar voordat de voormalige nummer 14 van Ajax zich voor de Catalanen ontpopte tot ‘El Salvador’ van Barcelona, gold Domela Nieuwenhuis voor de Friese veenarbeiders als ‘Us Ferlosser’. Vanouds hoorde verering bij religie: Jezus werd omringd door bewonderraars en volgelingen, de meeste andere religieuze leiders eveneens.       Terwijl religie veel van haar sociale functies in deze tijd verliest, zie je dat sport de functie makkelijk overneemt, zo laat Ruud Stokvis, sportsocioloog weten in zijn boek ‘Lege kerken, volle stadions’. ‘Wat sport te midden van andere instituties zo belangrijk maakt, is dat het een combinatie van vormende, bindende en zingevende functies heeft’. Bij zijn aantreden in de Tweede kamer haalde premier Dick Schoof een citaat aan van Sifan Hassan, één van zijn ‘allergrootste sporthelden’. Van harte welkom!
Arie de Niet