‘Er is iets heftigs gebeurd en je weet niet wat je er mee aan moet.’ Zo omschreef iemand het eigene van deze dag en van deze viering. Prachtig verwoord! Het niet-weten betekent dat we niet zomaar antwoorden moeten geven. Misschien is de pijn er laten zijn en onze eigen aanwezigheid wel genoeg. En dat we vervolgens, ook al gaat dit misschien wel veel te snel.., samen gaan zoeken naar wie weet wat. Voorzichtig zoeken, en dan weer stilstaan en luisteren naar wat er in en aan ons gebeurt.

En wie weet – laten we hopen dat ergens, ergens in de verte.. iets met nieuw en licht?