Ik merk de afgelopen dagen dat mijn behoefte om even bij mijn ouders of even bij mijn kinderen langs te gaan steeds groter wordt. Zeker toen ik hoorde dat er gezondheidsklachten waren maakte ik me extra zorgen en mis ik het directe contact nog meer. En dat is best heel pijnlijk en zorgelijk..
En ik kan me zo voor stellen dat dat voor veel meer mensen geldt. Zeker omdat van alle kanten erg wordt afgeraden om bij elkaar op bezoek te gaan en de sociale contacten, hoe pijnlijk ook, tot een minimum beperkt dienen te worden wordt het gemis en het ‘alleen zijn’ groter.. En dat dus juist in een tijd waarin nog meer de behoefte bestaat om even te praten met je vader, je moeder, je kinderen, je buurman of buurvrouw of iemand van Emmaüs. Je onrustgevoelens, je angst, vervreemdheid of herinneringen delen kan zo goed doen. Of gewoon, even een verzetje, even praten over het weer, de tuin of de kinderen. De dagen kunnen zo lang duren..
Als Emmaüs kunnen we helaas niet alles oplossen. Ook wij hebben besloten om, met pijn in het hart, niet bij elkaar op bezoek te gaan, maar te kijken naar dat wat we wel kunnen: elkaar bellen. Dat is wat we van harte aanmoedigen! Bel elkaar, vraag naar elkaar, het is goed voor jezelf én goed voor de ander!
De bezoekmedewerkers zijn gevraagd om telefonisch contact op te nemen met de adressen die ze normaal gesproken bezoeken, en tegelijkertijd waren zij bereid om een aantal extra mensen te bellen. En dat is meteen weer het ingewikkelde: we weten niet wie graag gebeld zou willen worden en wat nog erger is: we hebben niet eens van iedereen een telefoonnummer.. Maar het zou zomaar kunnen zijn dat u of jij binnenkort een keer gebeld wordt om te vragen hoe het met u is. Mocht u juist een telefoontje missen: bel 0613848477 of 0318-306943 en u krijgt mij aan de telefoon.
Jan-Peter Prenger